Bu sıcak yakınlığımız göz misafiri olan birinin; ‘Eviniz yok mu sizin?’ diye bağırmasına neden olacak kadar tutkulu bir şekilde öpüşmizi sağladı. İçimden; ‘Belki de Can ikinci buluşmayı beklemiştir’ diye geçiriyordum. Eve dönüp kahve içtik ama bana sarılarak; ‘Acele etmemize gerek yok’ dedi. O günden sonra ilişkimize, şişelerce şarap eşliğinde bir gün politikadan bir gün ise nasıl anne babalar olmak istediğimize kadar her şeyi konuştuğumuz ve birbirimizin eline koluna daha önce hiç hissetmediğim bir şehvetle dokunduğumuz romantik buluşmalarla devam ettik. Bu garip beraberliğin ilk haftasında, ikimizin de başka planlarının olduğu bir gece, ofis çıkışı sokağın köşesinde sırf öpüşmek için buluştuğumuz bile olmuştu. Yalnızca romanlarda ya da filmlerde görebileceğimiz türden bir romantizm yaşıyorduk ama ne zaman yatağa girsek işler bir türlü öpüşmekten ileri gitmiyordu.