“Can’la ilk randevumuzdu. Gayet de yolunda gidiyordu her şey. Beni bir arkadaşının partisine davet etmişti. Çekiciydi, espriliydi. Kendimi tutamadım ve onu öptüm. Karşılık verdi. Hatta ayağım perdeye takıldı ve arkamızdaki masaya çarptım. Bardaklardan biri devrilmiş ama fark etmemişiz bile. Sonra bir anda kendini geri çekerek; ‘En iyisi bir taksi çağırayım ve bu geceyi burada bitirelim’ dedi. Yüzüne bakıp şaka yapıp yapmadığını anlamaya çalıştım ama o; ‘Biraz yavaş gidelim çünkü sana değer veriyorum’ diye karşılık verdi. Bana göre bu reddedildiğim anlamına geliyordu. Kabullendim tabii. Söylediği gibi de taksi çağırarak gitti. Beni tanırsın, bu gibi durumlara alışığım. Normalde unutur, hayatıma devam ederim ama o akşam öyle olmadı. Kendimi olanları düşünmekten alıkoyamadım. Beni çekici bulmamıştı. Tarzım mı hoşuna gitmemişti yoksa eskiden tanıdığı biriyle öpüştüğüne pişman mı olmuştu? Bilmiyordum… Can’la ilk işyerimde tanışmıştık. Ben online bir dergide muhabirdim, Can ise arada sırada amatör rock grubu ile konser turlarına katılmak için izin alan, yetenekli bir grafiker. Can öpüştüğümüz geceden sonra tekrar aradı. Hemen ertesi gün Ataşehir’deki açık hava sinemasında film izleyip, yanımıza aldığımız mataradaki viskiyi yudumlarken şezlongları birleştirip birbirimize sarıldık.