“Cici kızdan sıyrılma dönemi oldu, büyüdüğümü göstermiş oldum. Senaryoyu ilk okuduğumda ‘bu rolü ben oynamalıyım’ demiştim, beni çok heyecanlandırmıştı” şeklinde ifade ediyor düşüncelerini. İlk günkü hevesiyle yaptığı işini bir ayrıcalık olarak görmüyor; “Bu benim mesleğim. Bunu bu kadar büyütecek kadar büyülü bir dünya yaratmıyorum. Tabii ki bir şeylerin farkındayım ama inan, hiç farkında değilmişçesine, bunları çok da paylaşmayarak yaşıyorum” diyor. “Küçüklüğümden beri bir otokontrol oluşturmadım kendimde, böyle gerçekleşti ve mutluyum. Büyütecek bir şey yok, en nihayetinde ölüp gideceğiz, böyle bakıyorum hayata” sözleri ise mütevazı kişiliğini düpedüz ortaya koyuyor. Konuyu işinde gösterdiği başarılı performansına getiriyor, ona övgüler yağdırmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Büründüğü her rolün hakkından layığıyla gelse de, kötü karakterleri canlandırmanın çok daha zor olduğuna inandığımdan bu konuda kendisine daha bir hayranlık duyuyorum. O ise yine büyütmüyor meseleyi; “Oyunculuğa ilk başladığımızda öğretmenimin söylediği güzel bir söz vardı. Biz aslında tek tip insan değiliz. İçimizde masumiyet de var, iyilik de, kötülük de…