41 yaşındaki İş Danışmanı Tuğçe Özdağ ise bir kariyer planına başlamadan önce hayattaki önceliklerin belirlenmesi gerektiğine inanıyor. Yaşadıklarını ise şöyle özetliyor; “Ben iş için gerektiği zaman, o anda uçağa binip gidebilecek bir çalışanım. Devamlı övgü ve terfi alıyorum, ayrıca saygı duyulmayı seviyorum ama şimdi düşünüyorum da işim için çok şey mi feda ediyorum? Düzenli bir hayatım yok, evlenip çocuk sahibi olamadım. Üstelik çocuk sahibi olan iş arkadaşlarımdan da kesinlikle çok daha farklı bir muamele görüyorum. Her yıl, yılbaşından sonraki hafta için patronumdan izin istiyorum ama yine her yıl ‘hayır’ cevabı alıyorum. Yaklaşımı hep aynı; ‘Sen hızlısın, diğeri evli ve çocuklu.’ Yıl boyunca yüzde 110 potansiyel göstermeme rağmen yılın bu zamanını neden arzu ettiğim şekilde geçirme hakkına sahip olamıyorum? Bu haksızlık sadece yeni yıl için de geçerli değil, ben doktor randevularım için dahi izin alamazken, diğer çalışanlar çocuklarının veli toplantılarını ya da yıl sonu gösterilerini işe gelmemek için bahane olarak kullanabiliyorlar.”
Ancak madalyonun diğer yüzünü de unutmamak gerek! Mesai bitiminde ofisten çıkabilen çocuklu çalışanlar da hallerinden memnun değiller. Zira bu durum, rekabetin yoğun olarak yaşandığı çağımızda kariyerlerinde ilerlemelerine pek de yardımcı olmuyor.
Bu eşitsizlik gerçek veriler üzerinde daha da somutlaşıyor. İstatistikler dikkate alındığında, kadınların kariyerlerinde yükselirken çocuk sahibi olamadıkları ve bekârlara fazla iş yükleyen firmaların daha iyi iş yaptığı ortaya çıkıyor. Yine de yetenekli çalışanları koruyan, morallerini yüksek tutan, iş yerinde devamlılığı sağlamak ve işletme tarafından saygı gördüklerini kanıtlamak amacıyla, esnek çalışma olanakları sunan başarılı firmalar da yok değil. Üstelik bazı şirketler, evden çalışma, iş paylaşımı, kişisel olarak gönüllülük sistemine dayalı daha esnek bir çalışma programına da izin veriyorlar. Ayrıca unutmayın, aslında hepimiz patronlarla esnek çalışma koşulları konusunda tartışma hakkına sahibiz.
BEKARSIN, BAŞARILISIN VE CUMA AKŞAMI OFİSTESİN
41 yaşındaki İş Danışmanı Tuğçe Özdağ ise bir kariyer planına başlamadan önce hayattaki önceliklerin belirlenmesi gerektiğine inanıyor. Yaşadıklarını ise şöyle özetliyor; “Ben iş için gerektiği zaman, o anda uçağa binip gidebilecek bir çalışanım. Devamlı övgü ve terfi alıyorum, ayrıca saygı duyulmayı seviyorum ama şimdi düşünüyorum da işim için çok şey mi feda ediyorum? Düzenli bir hayatım yok, evlenip çocuk sahibi olamadım. Üstelik çocuk sahibi olan iş arkadaşlarımdan da kesinlikle çok daha farklı bir muamele görüyorum. Her yıl, yılbaşından sonraki hafta için patronumdan izin istiyorum ama yine her yıl ‘hayır’ cevabı alıyorum. Yaklaşımı hep aynı; ‘Sen hızlısın, diğeri evli ve çocuklu.’ Yıl boyunca yüzde 110 potansiyel göstermeme rağmen yılın bu zamanını neden arzu ettiğim şekilde geçirme hakkına sahip olamıyorum? Bu haksızlık sadece yeni yıl için de geçerli değil, ben doktor randevularım için dahi izin alamazken, diğer çalışanlar çocuklarının veli toplantılarını ya da yıl sonu gösterilerini işe gelmemek için bahane olarak kullanabiliyorlar.”
Ancak madalyonun diğer yüzünü de unutmamak gerek! Mesai bitiminde ofisten çıkabilen çocuklu çalışanlar da hallerinden memnun değiller. Zira bu durum, rekabetin yoğun olarak yaşandığı çağımızda kariyerlerinde ilerlemelerine pek de yardımcı olmuyor.
Bu eşitsizlik gerçek veriler üzerinde daha da somutlaşıyor. İstatistikler dikkate alındığında, kadınların kariyerlerinde yükselirken çocuk sahibi olamadıkları ve bekârlara fazla iş yükleyen firmaların daha iyi iş yaptığı ortaya çıkıyor. Yine de yetenekli çalışanları koruyan, morallerini yüksek tutan, iş yerinde devamlılığı sağlamak ve işletme tarafından saygı gördüklerini kanıtlamak amacıyla, esnek çalışma olanakları sunan başarılı firmalar da yok değil. Üstelik bazı şirketler, evden çalışma, iş paylaşımı, kişisel olarak gönüllülük sistemine dayalı daha esnek bir çalışma programına da izin veriyorlar. Ayrıca unutmayın, aslında hepimiz patronlarla esnek çalışma koşulları konusunda tartışma hakkına sahibiz.