EVLİ KADINA AŞIK OLMAK

“Merve çok sevdiğim ama beni ilişkimizin en güzel günlerinde hiçbir açıklama yapmadan terk etmiş eski sevgilimi andırıyordu. Fiziksel açıdan değil… Aynı kafa karışıklıkları, aynı fanteziler, aynı kıskançlıklar ve aynı şımarık çocuk tavırları. Kendi kendime; geçmişte canımı çok acıtmış birine bu kadar benzeyen birine ilgi duymamın onun boşluğunu doldurmaya çalışmamla bir ilgisi olup olmadığını soruyordum. Sonra bu soruyu sormaktan da vazgeçtim ve görüşmeye başladım. Çocuksu yanı beni gülümsetiyordu. Eğlendiriyor, baştan çıkarıyor ama aynı zamanda çok öfkelendiriyordu beni. Evli biriyle ilişki yaşamak istemeseniz de entrikaları da getiriyor, bu da beni yaşadığım ilişkiye kimi zaman yabancılaştırıyordu. Merve ile aramızdaki cinsel çekim çok yoğundu. Bu yüzden de üç günden fazla sürmemişti sevgili olmamız. Derken bir gün benimle seks yaparken aldığı hazzın yoğunluğunu ve bütünlük hissini daha önce hiç yaşamadığını söyledi.Garip ama bunu söylediğinde gururum okşanacağı yerde rahatsız oldum, sanki rollerimiz değişmişti. Sonra gözyaşları içinde bana göğüs kanseri olduğu dönemi ve o günlerde eşine duyduğu bağlılığı anlattı. Hastalık süreci onu bir hayli etkilemişti. Ölüme yaklaşmıştı. Tümör alındıktan sonra da eşiyle âşık olduğu için değil, güven duygusu aradığı için evlendiğini fark etmişti. Bu da ciddi bir hastalık geçiren birinin karmaşık psikolojisi ile birleşince bir tür tatminsizliğe dönüşmüştü ama kötü günlerinde yanında olan birine de bir anda sırt çeviremezdi. İşte o an ben de onun tekrar hayata sarılması için destek olmuş eşine karşı sorumlu hissettim kendimi. Ancak ayrılmak da kolay değildi. Neden bilmiyorum ama bir arada olduğumuz zamanlarda çok tartışıyorduk. Merve özgür olmak istediğini ama eşine yaşadığı süreci ve hissettiklerini anlatmanın da çok zor olduğunu söylüyordu. Bunu kimseyle paylaşmamın bir yolu yoktu. Onların gözünde Merve yaşadığı hastalık sürecine rağmen bencil, rahatına düşkün ve sorumsuz bir kadın olmaktan öteye geçemeyecekti. Üstelik Merve’nin çok zengin bir kadın olduğunu ve bana bu anlamda ihtiyacı olmadığını bilsem bile… Ona maddi açıdan sunabileceklerim hep eksik kalacaktı. İlişkimiz bu şekilde iki yıl sürdü ve ben ayrılıkla başa çıkabileceğimi fark ettiğim gün ilişkimizi sonlandırma kararı aldım. Bugün şunu tüm samimiyetimle itiraf edebilirim ki onu hiç özlemiyorum. Güvenli yolu seçtiğim için korkak olduğumu düşünebilirsiniz ama değilim. Önümü göremediğim bir ilişkiye devam edip, birbirimizden nefret edecek bir hale gelmemizi istemedim. Artık acı çekmiyorum. Daimi üzüntü ve acı bazı duyguları öldürebiliyor.”